بررسی تاثیر تمرین هوازی شدت متوسط بر سلامت عمومی و شاخص های فیزیولوژیکی جانبازان غیرفعال شهرستان ارومیه

هدف تحقیق حاضر بررسی یک دوره تمرین هوازی شدت متوسط بر ریز فاکتورهای سلامتی عمومی، تغییرات سروتونینی و شاخص های فیزیولوژیکی در جانبازان 25 درصد غیرفعال شهرستان ارومیه بود. بدین منظور 40 نفر جانباز به روش غیر احتمالی و آماده در دسترس انتخاب و سپس به شکل تصادفی در دو گروه 20 نفری تجربی و شاهد تقسیم شدند. برنامه تمرینی پژوهش حاضر شامل تمرین هوازی شدت متوسط بود که با 50 درصد vo2max در هفته اول شروع و به 65درصد vo2max در هفته دوازدهم رسید. متغیرهای تحت کنترل شامل سن، قد، وزن، درصد چربی بدنی، فشارخون و ضربان قلب استراحت تمام آزمودنی ها اندازه گیری شد. تمامی جانبازان پرسشنامه سلامتی گلدبرگ را تکمیل کردند. کلیه اندازه گیری ها تکمیل و مجددا بعد از 12 هفته تمرینات هوازی تکرار گردید. داده های تحقیق با روش آماری t و در سطح معناداری آلفای 5 درصد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهشی نشان داد در شاخص سلامت عمومی تفاوت معناداری در جانبازان غیرفعال به دنبال انجام فعالیت بدنی هوازی وجود دارد. بر اساس نتایج حاصل از آزمون t همبسته، گروه تجربی افزایش معنی داری در میزان سروتونین داشتند. همچنین شاخص نیمرخ چربی ها درگروه تجربی کاهش معنی داری در مقایسه با گروه شاهد داشت. بر اساس یافته های به دست آمده از مطالعه حاضر تمرین های هوازی منتخب تأثیر معنی داری بر سلامت روان و شاخص های فیزیولوژیکی جانبازان و معلولین دارد. یافته های مطالعه حاضر حاکی از آنست که تغییرات معناداری در مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی بیشینه، نیمرخ چربی ها و سروتونین سرمی پس از انجام 12 هفته تمرین هوازی شدت متوسط در جانبازان دیده شد. این تغییرات در خرده مقیاس های موجود در پرسشنامه سلامتی عمومی گلدبرگ شامل ابعاد نشانه های بدنی، اضطراب و بیخوابی، اختلال در کارکرد اجتماعی و افسردگی بهبودی نیز دیده شد.